Kindschap

Verzekerd zijn van de liefde van de vader of moeder is al een heel ding in deze wereld. Er zijn kinderen die wees zijn, kinderen die wel een vader of moeder hebben maar zonder liefde voor hun kind, kinderen die worden gebruikt en misbruikt, geestelijk of lichamelijk, kinderen die kwetsbaar zijn (bijvoorbeeld gehandicapte kinderen) en die de straat worden opgetrapt omdat ze anders zijn, bijzonder anders.

Kind zijn; wat betekent dat? Ze zeggen weleens: 'de onschuld van een kind'. En weet je wat ik denk: dat heeft te maken met de kwetsbaarheid wat een kind. Het onschuldige vertrouwen op natuurlijk wijze, wat een kind normaal gesproken, met een gelukkige jeugd, bezit.

`Toen Adam en Eva besloten om het verschil te willen weten tussen goed en kwaad, gebeurde er iets heel anders. Het zekere van het kindschap, het kind zijn van God de vader, het vertrouwelijke van de omgang met God, de pure en volmaakte relatie met God hun Vader, was weg. De zekerheid van GEZIEN worden. En samen verloren ze hun durf om kwetsbaar te zijn. Adam verloor zijn zachte, zorgzame en ontvankelijke wederhelft. Het deel van hemzelf dat hem waardeerde en hem een diep besef van waardering gaf. En Eva verloor haar Adam, haar duidelijke en richtinggevende, sterke oorsprong. De bron van onvoorwaardelijke liefde waardoor ze zich altijd gezien wist.

De grote vraag 'WORD IK GEZIEN' is er eentje die ons dagelijks bezighoudt. Vaak zonder erg, onbewust. Sinds de val van de mens in het paradijs hebben wij schaamte gekregen. Deze schaamte zul je misschien niet snel herkennen. We zijn o zo goed in muurtjes om ons heen bouwen. Te zorgen dat de volgende opmerking ons minder doet als de vorige, dat het volgende sterfgeval ons minder op onze grondvesten doet schudden, dat de volgende belediging/afwijzing je minder raakt dan de vorige.

Ondertussen hebben we te dealen met die schaamte; schaamte voor de keuzes die we niet maken, voor de woorden die we niet zeggen, voor de liefde die we niet geven en zo zijn er nog meer voorbeelden. Geloof me, dit vind je niet direct aan de oppervlakte bij jezelf terug, maar wel als je dieper graaft. Doen we dat nog? Dieper graven? af en toe de tijd nemen om tot jezelf te komen en uit te vissen waar iets vandaan komt? Wat je drijft?

De deuken die we oplopen in ons leven, hebben onlosmakelijk te maken met die Grote Vraag: 'WORD IK GEZIEN?' We zoeken naar vervulling van dit verlangen, naar het antwoord op onze vraag. Het grote probleem is dat we dit zijn gaan zoeken op plaatsen waar het niet te vinden is. Op manieren die ons vaak alleen nog maar meer beschadigen. En ondertussen bouwen we onze muurtjes op.

Het zal misschien raar klinken maar we moeten terug naar onze kwetsbaarheid, naar het 'kind' zijn. In zijn boek 'The obstacle is the way' beschrijft Ryan Holiday dat de obstakels die wij op onze levensweg tegenkomen altijd de juiste weg blijken te zijn. Er is nog nooit een probleem opgelost door het te ontkennen en er is nog nooit een wond genezen door hem te verwaarlozen. Als je op zoek gaat naar het antwoord op de Grote Vraag weet je 1 ding zeker: je wordt gesaboteerd. Er is namelijk iemand die op alle mogelijke manieren probeert te voorkomen dat jij ontdekt wie je echt bent en waar het antwoord te vinden is. We kennen hem maar al te goed en praten dagelijks met hem.

De aap op je schouder, je ego dat wordt gevoed door het gefluister van Gods tegenstander, de eindeloze stem in je hoofd die zegt dat je niet goed genoeg bent. Dat niemand je ziet, en dat je weer verder moet bouwen aan je muur. De weg die je moet gaan gaat er dwars doorheen, het masker moet af. God zegt tegen ons hierin: Kom naar Mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal Ik jullie rust geven. Ken je misschien de geschiedenis van de volgelingen van Jezus die op een gegeven ogenblik vragen: 'Wie van ons is er goed genoeg om de belangrijkste te kunnen zijn?' Wat doet Jezus dan? Hij plaatst een kind in het midden van al die volwassenen, de kwetsbaarheid van een kind in het midden van al die stoere ego's zullen we maar zeggen. En dan? Dan klinkt opeens de krachtige stem van Jezus: 'Ik verzeker jullie dat als je niet verandert en wordt als een kind, dan zul je het koninkrijk van de hemel zeker niet binnengaan. Wie zichzelf vernedert (verandert) en wordt als een kind, die is de grootste in het koninkrijk van de hemel'. Mensen, als je kwetsbaar wordt, ben je de grootste.

Zoek je waarde bij Hem, God, en niet in jezelf. Zijn Zoon Jezus liet een kwetsbaarheid zien die nog elke dag ongelooflijk is, Zijn komst naar ons op de aarde heeft ruim baan gemaakt voor een herstel met God, onze Vader. Deze blog heb ik geschreven met dank aan Martijn van der Veer en Karel van Holten, zij hebben beide een boek geschreven dat 'oerbrood' heet. Een eye opener over verschillende thema's in het leven waarvan bovenstaand thema voor mij de meest indrukwekkende is. Ik hoop dat deze blog jou ook een beetje vooruit mag helpen in de goede richting.

Een hartelijke groet, Maria